Popatrz w niebo kochany,  sznur żurawi już leci.
Słońce gdzieś się schowało,
w domach gwarno od dzieci.

Lato już przeminęło,
zegar czasu wciąż pędzi,
a my razem idziemy,
swą miłością złączeni.

Cóż, żurawie powrócą,
słońca promień zaświeci.
Dzieci będą się bawić,
my wciąż razem – na wieki.

Kochanemu mężowi